-Najnowocześniejsza technologia, szybsza od LTE
-Umożliwia mieszany dostęp do internetu (stacjonarny i mobliny)
-Duża prędkość przesyłu danych: od 2 do 100 Mb/s
-Odbiornik nie musi znajdować się w bezpośredniej widoczności optycznej ze stacją nadawczą
-Sygnał jest odporny na zmienne warunki atmosferyczne
-Brak występujących zakłóceń
-Możliwość uruchomienia usług telefonii stacjonarnej
-Stały publiczny adres IP
-Wbudowany hotspot WiFi w urządzeniach mobilnych

WiMAX to, krótko mówiąc, bezprzewodowa technologia przesyłania danych na duże odległości. Teoretycznie pozwala na dystrybucję sygnału nawet do 50 km od nadajnika z szybkością sięgającą 100 Mb/s. W praktyce jednak, aby uzyskać maksymalny transfer, odbiornik nie może być umieszczony w odległości większej niż 10 km od nadajnika, a najbliższa przeszkoda terenowa powinna być oddalona przynajmniej kilkadziesiąt metrów od anteny. Ze względu na duży zasięg technologia WiMAX może być stosowana na rozległych obszarach, a dzięki możliwości komunikacji bez widoczności optycznej urządzeń doskonale sprawdza się także w miastach z wysoką zabudową. W przeciwieństwie do bezprzewodowej sieci Wi-Fi, WiMAX działa w paśmie licencjonowanym, czego zaletą jest brak występowania zakłóceń sygnału.

Krótkie porównanie WiMAX z WiFi

Oba rozwiązania są oczywiście bezprzewodowe, jednakże różnią się technologiami jak i obszarem zastosowania. Jeżeli chodzi o obszary zastosowania to podstawową różnicą jest fakt, że WiFi są sieciami typu LAN czyli skierowanymi do odbiorców, którzy nie chcą używać okablowania do budowy sieci lokalnych na niedużych odległościach. WiMAX zaś jest siecią metropolitalną MAN mającą zapewnić szerokopasmowy dostęp do użytkowników znajdujących się na obszarze całych miast. W przyszłości jednak wydaje się całkiem prawdopodobne, że urządzenia WiFi zostaną całkowicie zastąpione przez WiMAX. 
WiMAX bowiem oferuje dużo większe bezpieczeństwo transmisji, większe przepustowości oraz posiada mechanizmy QoS, które w standardzie WiFi praktycznie nie funkcjonują. Jeżeli chodzi o stronę techniczną to niewątpliwie WiMAX jest o wiele bardziej zaawansowany niż WiFi. Między innymi zastosowane techniki modulacji cechują się prawie dwukrotnie większą wydajnością widmową i odpornością na zakłócenia. Na uwagę zasługuje też fakt możliwości wyboru modulacji w WiMAX w zależności od zapotrzebowań klienta. Istnieje jeszcze szereg innych różnic jednakże finalnie nietrudno jest dostrzec że technologia WiMAX wyprzedza znacznie WiFi.

Reklama

  

                

                                     

Joomla templates by Joomlashine

UWAGA! Ten serwis używa cookies i podobnych technologii.

Brak zmiany ustawienia przeglądarki oznacza zgodę na to. Czytaj więcej…

Zrozumiałem

Ciasteczko[1][2] (formalnie HTTP Cookie, w skrócie ang. cookie, tłumaczone czasem jako plik cookie[3][4]) – mały fragment tekstu, któryserwis internetowy wysyła do przeglądarki i który przeglądarka wysyła z powrotem przy następnych wejściach na witrynę. Używane jest głównie do utrzymywania sesji np. poprzez wygenerowanie i odesłanie tymczasowego identyfikatora po logowaniu. Może być jednak wykorzystywane szerzej poprzez zapamiętanie dowolnych danych, które można zakodować jako ciąg znaków. Dzięki temu użytkownik nie musi wpisywać tych samych informacji za każdym razem, gdy powróci na tę stronę lub przejdzie z jednej strony na inną[5].

Zabezpieczenia przeglądarek pozwalają na odczyt ciasteczek jedynie z domeny, na której zostały utworzone, lub domen niższego poziomu. Czyli ciasteczko ustawione na witrynie w domenie „wikipedia.org” nie zostanie wysłane do „przykład.org”, ale może zostać wysłane do „pl.wikipedia.org”. Witryna ustawiająca ciasteczko może dodatkowo określić opcje ciasteczka m.in. kiedy ono wygaśnie (np. po zamknięciu przeglądarki lub o określonej godzinie, określonego dnia), czy jest dostępne tylko poprzez zabezpieczony protokół (HTTPS) oraz czy ma być dostępne dla skryptów uruchamianych w przeglądarce (typowo JavaScript).

Mechanizm ciasteczek został wymyślony przez byłego pracownika Netscape Communications – Lou Montulliego, a ustandaryzowany w ramach RFC2109 we współpracy z Davidem M. Kristolem w 1997 roku[6]. Bieżący standard opisuje dokument RFC2965 z 2000 roku[7][8].

Informacja Pobrana  z http://pl.wikipedia.org/wiki/HTTP_cookie